ماهیت سینما
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آیا سینما ماهیتا الهی است؟ یا ماهیتی شیطانی دارد؟
ممکن است این اولین سوالی باشد که در مواجهه‌ی با سینما در ذهن ما شکل گرفته باشد. این سوال خصوصا در ذهن امت حزب‌الله بیشتر شکل می‌گیرد که آیا می‌توان سینمای دینی داشت یا سینما ابزاری است منحصرا شیطانی و ساخته‌ی دست شیطان اکبر.
اگر سینما را یک رسانه در نظر بگیریم، جهان تکنولوژیک غرب که بنیان‌گرفته از تفکرات مک‌لوهان است، رسانه را نیز یک پیام می‌داند. پس رسانه خلاصه‌ی یک پیام است و این پیام هر چیزی است که سینما قصد دارد به مخاطب خود القا کند.
اگر نگوییم وحی به پیامبران خود نوعی از پیام است، ید بیضای حضرت موسی علیه‌السلام که در آن عجایب جهان نمایان می‌شد و خصوصا محاریبُ التماثیل حضرت سلیمان علیه‌السلام همان چیزی است که نوعِ تکنولوژیک آن در قرن بیست،سینما نام گرفته است.
محاریب التماثیل حضرت سلیمان علیه‌السلام را نیز می‌توان در نوع خود به سینمایی تشبیه کرد که بیننده‌ی او با دیدنش به عظمت بیشتر جهان ساخته‌ی پروردگار و درک بیشتر ماهیت اشیاء، انسان‌ها و تاریخچه‌ی آدمی آشنا گردد و پیامِ سینمای حضرت سلیمان، بنیان گرفته از عقل دینی و معرفتی است.
