خانههایتان را در دامنه کوه آتشفشان بنا کنید
- ۲ نظر
- ۳۰ مهر ۹۳ ، ۱۵:۱۳
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حجه الاسلام والمسلمین حسن روحانی:
درس کربلا درس برادری، وحدت، گذشت و قبول توبه از یکدیگر و تعامل سازنده و مذاکره در چارچوب منطق و موازین است.
حالا به نظر شما کربلا به من و شما درس تعامل سازنده و مذاکره در چارچوب منطق و موازین داده؟
دقیقا کجای کربلا درس وحدت داده؟
بعد جالب هست ایشون این رو نمیگن که «قبول توبه» مشروط به «توبه» هست.
دوستان توبه کنن، توبهشون قبول میشه!
این جمله ایشون رو اینطور برداشت میکنم که احتمالا ممکنه در خصوص امام حسن مجتبی علیهالسلام نوشتند که اون هم ارتباطی به کربلا نداره! هرچه هست به قول خودشون «اهلا و سهلا»...
این پست رو صرفا یک «شوخی کاملا جدی» درنظر بگیرید.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
توجه: این نوشته، مقالهای است با رویکرد انتقادی به آثار آقای مسعود دهنمکی که نسبت به نوشتههای پیشین طولانیتر و تفصیلیتر است.
چرا دهنمکی را نقد میکنیم؟
دهنمکی فیلمهایش را با طنز شروع کرده، نه دفاع مقدس. آنچه بیننده از دهنمکی در ذهن دارد، همان چیزی است که در قاب سینما یا تلویزیون از او میبیند؛ فیلمهای طنزی که میخواهند باطن جنگ را بیان کنند، اما طنز اند. این آمیختگی با طنز، برای رسیدن به هدف نیست و به نظر هدف انگاشته شده است.
آنچه مخاطب در سینما میبیند، آن چیزی نیست که دهنمکی میخواهد بسازد. یعنی آنچه مخاطب از فیلمهای دهنمکی میپندارد، گویی فیلم طنزی است که در دوران جنگ اتفاق افتاده و نهایتا «پیکنیکی است در جنگ»، برای گذراندن ایام!
هرچند نگارنده معتقد است «دهنمکی» قصد کمک به ترویج فرهنگ دفاع مقدسی و معرفی شهدا را دارد، اما آنچه در قاب سینما نقش میبندد، جز تمسخر مقدسات و جنگ نیست.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
در حال نوشتن متنی هستم که برای اون مجدد به آثار سینمایی شهید آوینی رجوع کردم تا به صورت دقیقتر مطالبم رو بنویسم. بین صفحهها چشمم به بخشی از نوشتههای شهید آوینی در مقاله «جذابیت در سینما» یعنی فصل اول کتاب آینه جادو یک افتاد.
به نظرم جالب اومد. خصوصا اینکه برنامه «خندوانه» هم پخش میشه، شاید مناسبت خوبی برای نوشتنش باشه.
البته بخشهاییش رو ممکنه در متن بعدی که چند روز آینده با موضوع نقد اثار دهنمکی قرار خواهم داد، بخونید.