تحول در نظام سینمایی هالیوود
تحول در نظام سینمایی هالیوود
سالهای بعد از جنگ جهانی دوم، سالهای کاهش هزینههای هالیوود و در نتیجه فلج شدن آن بود. هرچند ظهور تلویزیون عامل موثری در کاهش تعداد بینندگان سینما بود، اما این روند نزولی پنج سال پیش از وارد شدن تلویزیون به عرصه رقابت با سینما آغاز شده بود و عملا دلایل دیگری داشت. کاهش تماشاگران، جریان مککارتیزم و در نهایت مواجهه ادارات دولتی ایالات متحده آمریکا با ساختار نظام استودیویی از عوامل مهم این مسئله بود.
پس از جنگ جهانی دوم و با تغییر رویکرد فرهنگی مردم آمریکا، شهرنشینی گسترش بیشتری پیدا کرد و از اینرو، بسیاری به خرید خانههایی در شهر مشغول شدند. این روند تا سکونت افراد در حومهی شهرها ادامه پیدا کرد و باعث شد فاصله حومه شهرها با سینماها از تعداد سینماروها کم کند؛ زیرا فاصله تا مرکز شهر و رسیدن به آن هم دشوار بود، هم گران.
استودیوهای هالیوود با تاسیس سالنهای ماشینرو در حومه شهرها سعی در جبران این مسئله داشتند. بهگونهای که تا سال 1956، تعداد بینندگان فیلم در سینماهای ماشینرو بیشتر از سالنهای سقفدار شد، اما این مسئله نیز جلوی روند نزولی بینندگان سینما را نگرفت.
در همین اثنا، دادگاه دولتی در رأیی به تقسیم تولید، پخش و حذف اقدامات غیرقانونی در انحصار سینماها حکم کرد. با این حکم، استودیوها باید سالنها را میفروختند و شرکتها را در دو بخش تقسیم میکردند؛ بخش تولید و پخش و بخش دیگری که باید جلوی زیانها را میگرفت و با تحولات سینما دست و پنجه نرم میکرد. هرچند چون قسمت پخش فیلمها در دست استودیوها بود، تا حدودی انحصار موقت برای آنها محسوب میشد.
هالیوود برای مقابله با این تصمیم و به دست آوردن قدرت قبل، سه کار مهم انجام داد؛ یکی اینکه فیلمها با استفاده از سه پروژکتور همزمان روی یک پرده عظیم، در ابعاد بزرگی ساخته میشدند و دوم آنکه فیلمها به صورت تکنیکالر ساخته میشدند. رنگی شدن فیلمها از سال 1950 توسط شرکت ایستمن کداک روند جدیتری به خود گرفت. این شرکت به جای استفاده از سه نگاتیو، از یک نگاتیو بهره میبرد. در نتیجه تا سال 1960، تمام فیلمهای هالیوود به صورت رنگی تولید شد.
اقدام سوم هم اضافه شدن صدای چند لبهی استریو بود.
سال 1952 فیلم «شیطان بوآنا» به صورت سه بعدی عرضه شد. استقبال از این سینما بهگونهای بود که در سال 1953 و 1954، سینمای سه بعدی ناجی صنعت فیلم سازی شد. برادران وارنر فیلم «خانه مومی» را ساختند. شرکت مترو «مرا ببوس، کیت» را در همان سال 1953 ساخت و کلمبیا هم «مردی در تاریکی» را در همان سال ساخت. یک سال بعد هم یونیورسال برای اینکه از این قافله عقب نماند، «مخلوقی از مرداب سیاه» را روانه بازار کرد.
اما همه این اقدامات آنقدر هزینه داشت که با گرانتر شدن بلیت سینما جبران نمیشد.
با پیدایش «سینمااسکوپ» که ظاهرا برای بزرگتر شدن صفحه از یک عدسی آنامورفیک استفاده میکرد، هزینه تولید فیلمها کاهش پیدا کرد و بخشی از مشکلات استودیوها را حل کرد. نخستین فیلم با سیستم سینمااسکوپ فوکس، فیلم «ردا» بود که در سال 1953 تولید شد.
در طی این مدت، هیچکدام از استودیوهای هالیوود با تلویزیون کنار نیامده بودند. کمکم شرکتهای کوچک با صنعت تلویزیون همکاری کردند و بعد از مدتی آر.کی.او به عنوان اولین غول هالیوودی، 1954 آرشیو فیلماش را در اختیار تلویزیون قرار داد. این اقدام آنقدر پرسود بود که بقیه را وسوسه کرد. تا جایی که بقیهی شرکتها تمام فیلمهای خود تا قبل از سال 1948 را در اختیار تلویزیون قرار دادند.
از آنجا که تولید فیلمهای تلویزیونی هزینهی کمتری داشت، استودیوها باید تولید خود را به خارج از استودیو میبردند. استودیوها با تهیهکنندگان مستقل قرار داد بستند و کمکم علاوهبر بازار داخلی، تلویزیون دیگر کشورها هم نظرشان را جلب کرد. به خاطر این تحولات بود که نظام استودیویی هالیوود دچار تغییرات بسیاری شد و طی یک دهه همه چیز تغییر یافت.
در 1969 گلدوین میر خریداری شد. در 1956 هری و آبه وارنر سهم خود را از شرکت فروختند. جک وارنر هم در شرکت ماند تا به صاحبان جدید استودیو به سمت تولید تلویزیونی حرکت کنند. تولیدات تلویزیونی وارنرها ضعیف و نامناسب بود، تا جایی که در آستانه ورشکستگی قرار گرفت. در سال 1969، شرکت خدمات ملیکینلی ، برادران وارنر را خرید. بیشتر شرکتها هم به همین صورت با رکود مواجه شدند و در نهایت فروخته شدند.
- ۹۳/۰۶/۲۲