نقدی بر آثار مسعود ده نمکی
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
توجه: این نوشته، مقاله‌ای است با رویکرد انتقادی به آثار آقای مسعود ده‌نمکی که نسبت به نوشته‌های پیشین طولانی‌تر و تفصیلی‌تر است.
چرا ده‌نمکی را نقد می‌کنیم؟
ده‌نمکی فیلم‌هایش را با طنز شروع کرده، نه دفاع مقدس. آنچه بیننده از ده‌نمکی در ذهن دارد، همان چیزی است که در قاب سینما یا تلویزیون از او می‌بیند؛ فیلم‌های طنزی که می‌خواهند باطن جنگ را بیان کنند، اما طنز اند. این آمیختگی با طنز، برای رسیدن به هدف نیست و به نظر هدف انگاشته شده است.
آنچه مخاطب در سینما می‌بیند، آن چیزی نیست که ده‌نمکی می‌خواهد بسازد. یعنی آنچه مخاطب از فیلم‌های ده‌نمکی می‌پندارد، گویی فیلم طنزی است که در دوران جنگ اتفاق افتاده و نهایتا «پیک‌نیکی است در جنگ»، برای گذراندن ایام!
هرچند نگارنده معتقد است «ده‌نمکی» قصد کمک به ترویج فرهنگ دفاع مقدسی و معرفی شهدا را دارد، اما آنچه در قاب سینما نقش می‌بندد، جز تمسخر مقدسات و جنگ نیست.
