به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
شما اشخاصی هستید که ادعای عقل میکنید، تجربه کنید، آخر یک دفعه هم آن ورق را پیش بیاورید. تلطف کنید به مردم؛ تواضع کنید به مردم.
آقا دولت مال مردم است؛ بودجه مملکت از جیب مردم است؛ شما نوکر مردم هستید؛ دولت‌ها خدمتگزار مردم‌اند. هی لفظاً نگویید من خدمتگزار، و عملاً تو سر مردم بزنید.
📚 صحیفه امام، جلد یک، صفحه 297
۰
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
میگویند: «انقلاب فرزند خور است»! گویی خاصیت انقلاب این است که همین که به نتیجه رسید، فرزندان خود را یک‌یک نابود سازد! ولی انقلاب فرزندخور نیست؛ غفلت از نفوذ و رخنه فرصت طلبان است که فاجعه به بار می‌آورد.
فرصت طلبی، تأثیر شوم خود را در تاریخ صدر اسلام نشان داد. در دوره عثمان، فرصت‌طلبان جای شخصیت‌های مؤمن به اسلام و اهداف اسلامی را گرفتند؛ «طرید»ها وزیر شدند و «کعب الاحبار»ها مشاور؛ و اما «ابوذر»ها و «عمار»ها به تبعیدگاه‌ها فرستاده شدند یا در زیر لگد مچاله شدند.
شهید مرتضی مطهری- نهضتهای اسلامی صد ساله اخیر- انتشارات صدرا- صفحه 93
۲
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
بهاران از کجاست که روح روییدن و سبزشدن، ناگاه در تن خاک مرده پیدا می‌آید؟ و از کجاست که روح شکفتن، ناگاه از تن چوب خشک، چندین برگ‌های سبز و شکوفه‌های سفید و آبی و زرد و سرخ برمی‌آورد؟
بهاران رازدار رستاخیز پس از مرگ است و قبرستان‌ها، مزارعی هستند که در آنها، بذر مردگان افشانده‌اند و جسم تا نمیرد، کجا رستاخیز پذیرد؟
با بهاران، روزی نو می‌رسد و ما همچنان چشم‌به‌راه روزگاری نو. اکنون که جهان و جهانیان مرده‌اند، آیا وقت آن نرسیده است که مسیحای موعود سر رسد؟ و یحیی الأرض بعد موتها...
شهید سید مرتضی آوینی
۳
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
دست ما با قلم سازگارتر است تا با تفنگ، اما آنجا که شیطان و اولیای او با تفنگ بر جهان و جهانیان حاکمیت یافته‌اند، ما را چاره‌ای دیگر نیست مگر آنکه تفنگ بر داریم و از حق و عدالت و مظلومین دفاع کنیم.
و اکنون که کار را به کارزار کشانده‌اند، چه کسی دلاورتر از یاران کربلایی امام عشق؟
آنان را پروای مرگ نیست و دل و دیدگانشان را جز رضایت حق چیزی پر نخواهد کرد، و چه پروایی، آنجا که ملک جاودان بهشت رضوان حق میراث متقین است؟
«یا لیتنا کنا معکم» را به زبان گفتی، اکنون به پای دل نیز بگو، که تا پای در میدان ننهی دعایت مستجاب نمی‌شود.
چه سهل است با زبان «یا لیتنا کنا معکم» گفتن و چه سخت است تا پای جان در رکاب حسین ایستادن.
ای دل، صحرای بلا به وسعت تاریخ است و تا مؤ‌منین را به بلایی کربلایی نیازمایند، رها نمی‌کنند.
می‌انگاری که با یک زبان در دهان گرداندن که «یا لیتنا کنا معکم»، تو را واگذارند تا در صف اصحاب عاشورایی امام عشق محشور شوی؟
زنهار که رسم دهر بر این نیست؛ دهر بر محور حق و عدل می‌چرخد و تا تو کربلایی نشوی، تا سلاح در کف نگیری و پای در میدان ننهی و بر غربت و مظلومیت و جراحت و درد و سختی و شدت و اسارت صبر نورزی، تو را به خیل عاشوراییان نمی‌پذیرند.
یاران حقیقی حسین این دلاورانند، نه آن که در خانه‌ی عافیت نشسته است و به زبان زیارت عاشورا می‌خواند.
سید مرتضی آوینی
۳
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الهی به مستان میخانه ات
به عقل آفرینان دیوانه ات
به دردی کش لجه‌ی کبریا
که آمد به شانش فرود أنما
الهی به آنان که در تو گم اند
نهان از دل و دیده مردم اند
به دری که عرش است او را صدف
به ساقی کوثر به شاه نجف
خدایا به جان خراباتیان
که از این تهمت هستیم وا رهان
به میخانه‌ی وحدتم راه ده
دل زنده و جان آگاه ده
۴
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
دولت جمهوری اسلامی حقیقتاً به شعار آزادی مطبوعات، نویسندگان و هنرمندان پایبندی اعتقادی دارد، اما دوستان خویش را از یاد برده است و اکنون مجموع سیاست‌های نظام اسلامی کار را به آنجا کشانده که نسل انقلاب در هنر و ادبیات احساس عدم امنیت و بیهودگی میکند.
بخشی از پاسخ سید مرتضی آوینی به وزیر ارشاد وقت {سید محمد خاتمی}
۳
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
به حسب احتمالی که مبنی بر سوختن در قعر جهنم دادم واسه گفتن بعضی چیزها که {شایــــد} اشتباه بود، بیست خطی که نوشتم رو حذف می‌کنم و فقط یک سوال می‌پرسم:
آیا دستگاه دیپلماسی وزارت امور خارجه در زمینه‌ی ابلاغ پیام رهبر معظم انقلاب به جوانان اروپا و آمریکا اقدام عملی خواهد کرد؟
۳
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
در وصف شارلی ابدو:
مه فشاند نور و سگ عو عو کند.
۴
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اینکه بعضی‌ها بیایند بگویند «فردای دنیا، فردای مذاکره است، فردای موشک نیست»، این حرف اگر از روی ناآگاهی گفته شده باشد، خب ناآگاهی است، اگر از روی آگاهی گفته شده باشد، خیانت است. چطور [چنین چیزی] ممکن است؟ اگرچنانچه نظام جمهوری اسلامی دنبال علم برود، دنبال فنّاوری برود، دنبال مذاکره‌ی سیاسی برود، دنبال کارهای گوناگون تجاری و اقتصادی برود -که همه‌ی اینها لازم است- امّا قدرت دفاعی نداشته باشد، توانایی دفاع کردن نداشته باشد، هر بی‌سَروپایی و [هر] دولت فزرتی کذائی‌ای او را تهدید میکند که اگر فلان کار را نکردید، ما موشک میزنیم؛ خب اگر شما امکان دفاع نداشته باشید، مجبورید عقب‌نشینی کنید.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
رهبر انقلاب:
میگویند چرا با مذاکره با آمریکا مخالفت میکنید در حالیکه امیرالمومنین با زبیر و امام حسین با عمرسعد مذاکره کرد.
امیرالمومنین و امام حسین در حرف زدن با زبیر و ابن‌سعد به آنها نهیب زدند و آنها را نصیحت کردند؛ بحث مذاکره به معنای امروزی نبود. مذاکره به معنای امروزی یعنی معامله و یک چیزی بگیر و یک چیزی بده. آیا امیرالمومنین با زبیر و امام حسین با ابن‌سعد معامله کرد؟ آیا تاریخ را اینگونه میفهمید و زندگی ائمه را اینگونه تحلیل میکنید؟
15/7/1394
به نام خداوند بخشایشگر.
آنچه خواهید خواند حاصل تحقیق نویسنده وبلاگ پس از مطالعه بیش از 200 صفحه کتاب، متن مذاکره انگلیسی و ترجمه‌ی آن، سخنرانی موافقان و مخالفان در این زمینه و تحقیقات شخصی است.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر.
برخلاف آنچه بسیاری می‌پندارند، مذاکره جمهوی اسلامی ایران با گروه 5+1 امری عقلانی و منطقی است و البته مراد اینجانب از بیان این مطلب این است که با حضور در میز مذاکره و هوشمندی تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی، می‌شود دستاوردهای رسانه‌ای زیادی برای جهان کسب کرد.
به نظر نگارنده، مذاکره فرصتی برای حرکت کشور در زمانی است که تحریم‌ها از یک‌سو، به حاشیه رفتن دولت دهم و عدم تمرکز بر روی اقتصاد کشور و ایجاد اختلال توسط مخالفین دولت پیشین (دولت دهم) از سوی دیگر، توان اقتصادی کشور را دچار ضعف شدید قرار داده و تورم بر زندگی مردم غلبه پیدا کرده است.
امری که توسط تیم مذاکره کننده پیشین در آخرین مذاکرات یعنی بغداد، آلماآتی1 و آلماآتی2 نیز در حال پیگیری بود.
در زمینه‌ی انعکاس رسانه‌ای هم می‌توان در صورت عدم توافق 5+1، به جامعه جهانی اینطور گفت که این اتحادیه اروپا و ایالات متحده است که نمی‌گذارد جمهوری اسلامی ایران در زمینه‌ی هسته‌ای شدن و برداشته شدن تحریم، گامی بردارد.
روی کار آمدن دولت یازدهم فرصتی برای مذاکره‌ای است که هم با خرید زمان از طرف مقابل، وضعیت اقتصادی را بهبود دهد و هم در مذاکره برد-برد کشور را در ضعف سیاسی قرار ندهد.
در این میان دو دیدگاه فکری وجود دارد.
دیدگاه اول که هرگونه توافق با دشمن به هر شکل، شیوه و روشی را نادرست می‌دانند.
دیدگاه دوم که معتقدند توافق با دشمن اگر به شکل درست و با حفظ اصول انقلاب اسلامی انجام شود، مانعی ندارد.
هرچند در این میان هستند منورالفکرانی که جامه غرب‌زدگی به تن کرده‌اند و هرگونه دست دوستی با دشمن را می‌پذیرند، اما از آنجا که این گروه جایی در بین امت انقلابی ندارند، به دیدگاه ایشان نگاهی نخواهیم داشت.
اگر از ما بپرسند آیا «صلح» یا «توافق» با دشمن امری درست است یا خیر چه جوابی بدهیم؟
ایا باید گفت مبارزه همیشه در عاشورا نمود پیدا کرده است و بس؟ یا بگوییم مبارزه یعنی عدم توافق با دشمن برای همیشه؟
انقلاب به ما آموخت شاید جنگ خاتمه خاتمه یافته باشد، اما مبارزه ادامه دارد و تا زمانی که ظلم و استکبار هست، مبارزه نیز هست.
اما نظر نگارنده در این خصوص این است که با توجه به زمان و موقعیت‌های مختلف، باید نظرات متفاوتی را اتخاذ کرد و بدیهی است در زمان پیشنهاد مذاکرات که در ابتدا از سوی دولت دهم نیز مطرح شده بود، امری عقلانی و درست به حساب می‌آمد.
امیرمومنان علی علیه‌السلام در نامه 53 نهج‌البلاغه در این‌باره صحبت کرده‌اند و فرمودند:
«هرگز از صلحی که دشمنت تو را به آن خواند و خشنودی خدا در آن باشد روی مپیچ، زیرا صلح مایه آسایش سپاهیان و راحتی از غم ها و امنیت شهرهایت است.»
.
اما آنچه مسلم است، این است که مذاکره با دشمن می‌بایست در چارچوبی باشد که امروز آن را مذاکره برد-برد می‌خوانیم و اگر کسی بپرسد آیا مذاکره انجام شده توسط مسئولین محترم دولت یازدهم مذاکره برد-برد است، باید بگویم خیر و این خیر از نظر من با نگاهی با احادیث و سخنان رهبری انقلاب نشات گرفته است و ممکن است اشتباه باشد.
در بدترین نگاه به این مذاکرات، اگر بخواهیم آن را شبیه صلح امام حسن مجتبی علیه‌السلام بدانیم، در اولین بند از متن آمده است حسن بن علی علیه‌السلام حکومت را به معاویه واگذار می‌نماید، مشروط به آنکه معاویه طبق دستور قرآن مجید و روش پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم رفتار کند.
و بعد در پنج بند مختلف، امام مجتبی شروطی را برای معاویه می‌گذارد تا معاویه بدان عمل کند.
اگر نگوییم مسئولین انقلاب اسلامی می‌بایست شروطی را برای طرف مقابل بگذارند، حداقل می‌توان گفت آنچه در توافق ایران و گروه مقابل بوده است باید مساوی و برابر می‌بود.
اما اگر بخواهیم طبق بیانات رهبر انقلاب، وضعیت کنونی را بدر و خیبر بدانیم، آیا محتوای این مذاکره، عقلانی و منطقی به نظر می‌رسد؟
این سوالی است که در نوشته بعدی پیرامون آن صحبت خواهیم کرد و به صورت جزئی‌تر در خصوص محتوای مذاکرات جمهوری اسلامی ایران با گروه 5+1 صحبت خواهیم کرد.
