به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
قانون حجاب یا هر قانون دیگری برای مردم همونقدر اهمیت داره که قانون منع به‌کارگیری مسئولین دوتابعیتی برای مسئولان نظام.
نمی‌شه از بالا قانون‌گذار و مجری قانون، اون رو به هیچ بگیرند. بعد توقع کنند مردم قانون دیگری رو رعایت کنند. خودتون دارید بی‌‌اهمیت بودن قانون رو رواج می‌دید.
اینکه محمدجواد ظریف به عنوان نماینده غیرقانونی دولت به داووس می‌ره، چیزی جز دهن‌کجی به مردم نیست.
۰
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
شما اشخاصی هستید که ادعای عقل میکنید، تجربه کنید، آخر یک دفعه هم آن ورق را پیش بیاورید. تلطف کنید به مردم؛ تواضع کنید به مردم.
آقا دولت مال مردم است؛ بودجه مملکت از جیب مردم است؛ شما نوکر مردم هستید؛ دولت‌ها خدمتگزار مردم‌اند. هی لفظاً نگویید من خدمتگزار، و عملاً تو سر مردم بزنید.
📚 صحیفه امام، جلد یک، صفحه 297
۰
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
میگویند: «انقلاب فرزند خور است»! گویی خاصیت انقلاب این است که همین که به نتیجه رسید، فرزندان خود را یک‌یک نابود سازد! ولی انقلاب فرزندخور نیست؛ غفلت از نفوذ و رخنه فرصت طلبان است که فاجعه به بار می‌آورد.
فرصت طلبی، تأثیر شوم خود را در تاریخ صدر اسلام نشان داد. در دوره عثمان، فرصت‌طلبان جای شخصیت‌های مؤمن به اسلام و اهداف اسلامی را گرفتند؛ «طرید»ها وزیر شدند و «کعب الاحبار»ها مشاور؛ و اما «ابوذر»ها و «عمار»ها به تبعیدگاه‌ها فرستاده شدند یا در زیر لگد مچاله شدند.
شهید مرتضی مطهری- نهضتهای اسلامی صد ساله اخیر- انتشارات صدرا- صفحه 93
۲
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
بهاران از کجاست که روح روییدن و سبزشدن، ناگاه در تن خاک مرده پیدا می‌آید؟ و از کجاست که روح شکفتن، ناگاه از تن چوب خشک، چندین برگ‌های سبز و شکوفه‌های سفید و آبی و زرد و سرخ برمی‌آورد؟
بهاران رازدار رستاخیز پس از مرگ است و قبرستان‌ها، مزارعی هستند که در آنها، بذر مردگان افشانده‌اند و جسم تا نمیرد، کجا رستاخیز پذیرد؟
با بهاران، روزی نو می‌رسد و ما همچنان چشم‌به‌راه روزگاری نو. اکنون که جهان و جهانیان مرده‌اند، آیا وقت آن نرسیده است که مسیحای موعود سر رسد؟ و یحیی الأرض بعد موتها...
شهید سید مرتضی آوینی
۳
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
دست ما با قلم سازگارتر است تا با تفنگ، اما آنجا که شیطان و اولیای او با تفنگ بر جهان و جهانیان حاکمیت یافته‌اند، ما را چاره‌ای دیگر نیست مگر آنکه تفنگ بر داریم و از حق و عدالت و مظلومین دفاع کنیم.
و اکنون که کار را به کارزار کشانده‌اند، چه کسی دلاورتر از یاران کربلایی امام عشق؟
آنان را پروای مرگ نیست و دل و دیدگانشان را جز رضایت حق چیزی پر نخواهد کرد، و چه پروایی، آنجا که ملک جاودان بهشت رضوان حق میراث متقین است؟
«یا لیتنا کنا معکم» را به زبان گفتی، اکنون به پای دل نیز بگو، که تا پای در میدان ننهی دعایت مستجاب نمی‌شود.
چه سهل است با زبان «یا لیتنا کنا معکم» گفتن و چه سخت است تا پای جان در رکاب حسین ایستادن.
ای دل، صحرای بلا به وسعت تاریخ است و تا مؤ‌منین را به بلایی کربلایی نیازمایند، رها نمی‌کنند.
می‌انگاری که با یک زبان در دهان گرداندن که «یا لیتنا کنا معکم»، تو را واگذارند تا در صف اصحاب عاشورایی امام عشق محشور شوی؟
زنهار که رسم دهر بر این نیست؛ دهر بر محور حق و عدل می‌چرخد و تا تو کربلایی نشوی، تا سلاح در کف نگیری و پای در میدان ننهی و بر غربت و مظلومیت و جراحت و درد و سختی و شدت و اسارت صبر نورزی، تو را به خیل عاشوراییان نمی‌پذیرند.
یاران حقیقی حسین این دلاورانند، نه آن که در خانه‌ی عافیت نشسته است و به زبان زیارت عاشورا می‌خواند.
سید مرتضی آوینی
۳
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الهی به مستان میخانه ات
به عقل آفرینان دیوانه ات
به دردی کش لجه‌ی کبریا
که آمد به شانش فرود أنما
الهی به آنان که در تو گم اند
نهان از دل و دیده مردم اند
به دری که عرش است او را صدف
به ساقی کوثر به شاه نجف
خدایا به جان خراباتیان
که از این تهمت هستیم وا رهان
به میخانه‌ی وحدتم راه ده
دل زنده و جان آگاه ده
۴
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
دولت جمهوری اسلامی حقیقتاً به شعار آزادی مطبوعات، نویسندگان و هنرمندان پایبندی اعتقادی دارد، اما دوستان خویش را از یاد برده است و اکنون مجموع سیاست‌های نظام اسلامی کار را به آنجا کشانده که نسل انقلاب در هنر و ادبیات احساس عدم امنیت و بیهودگی میکند.
بخشی از پاسخ سید مرتضی آوینی به وزیر ارشاد وقت {سید محمد خاتمی}
۳
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
به حسب احتمالی که مبنی بر سوختن در قعر جهنم دادم واسه گفتن بعضی چیزها که {شایــــد} اشتباه بود، بیست خطی که نوشتم رو حذف می‌کنم و فقط یک سوال می‌پرسم:
آیا دستگاه دیپلماسی وزارت امور خارجه در زمینه‌ی ابلاغ پیام رهبر معظم انقلاب به جوانان اروپا و آمریکا اقدام عملی خواهد کرد؟
۳
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
در وصف شارلی ابدو:
مه فشاند نور و سگ عو عو کند.
۴
۰
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اینکه بعضی‌ها بیایند بگویند «فردای دنیا، فردای مذاکره است، فردای موشک نیست»، این حرف اگر از روی ناآگاهی گفته شده باشد، خب ناآگاهی است، اگر از روی آگاهی گفته شده باشد، خیانت است. چطور [چنین چیزی] ممکن است؟ اگرچنانچه نظام جمهوری اسلامی دنبال علم برود، دنبال فنّاوری برود، دنبال مذاکره‌ی سیاسی برود، دنبال کارهای گوناگون تجاری و اقتصادی برود -که همه‌ی اینها لازم است- امّا قدرت دفاعی نداشته باشد، توانایی دفاع کردن نداشته باشد، هر بی‌سَروپایی و [هر] دولت فزرتی کذائی‌ای او را تهدید میکند که اگر فلان کار را نکردید، ما موشک میزنیم؛ خب اگر شما امکان دفاع نداشته باشید، مجبورید عقب‌نشینی کنید.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
رهبر انقلاب:
میگویند چرا با مذاکره با آمریکا مخالفت میکنید در حالیکه امیرالمومنین با زبیر و امام حسین با عمرسعد مذاکره کرد.
امیرالمومنین و امام حسین در حرف زدن با زبیر و ابن‌سعد به آنها نهیب زدند و آنها را نصیحت کردند؛ بحث مذاکره به معنای امروزی نبود. مذاکره به معنای امروزی یعنی معامله و یک چیزی بگیر و یک چیزی بده. آیا امیرالمومنین با زبیر و امام حسین با ابن‌سعد معامله کرد؟ آیا تاریخ را اینگونه میفهمید و زندگی ائمه را اینگونه تحلیل میکنید؟
15/7/1394
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
توجه: متن زیر را بنده برای سایت «هنر ولایی» نوشته‌ام و بعد روی وبلاگ خودم قرار داده‌ام.
نکته مهم دیگر این است که مطلب پیش‌‌رو یادداشتی تحلیلی درباره مستند «ترور سرچشمه» ساخته آقای «محمدحسین مهدویان» است و از فضای نقد مرسوم سینمایی در مجلات، دانشگاه‌ها و سینماتک‌های روشنفکری دور است.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اینکه هر مستندسازی بخواهد تاریخ را آنطور که دلش می‌خواهد بسازد، شاید از نظر شخصی جذاب و دلچسب باشد، اما آیا سنگ روی سنگ بند می‌شود؟
نمی‌دانم مراد از مستند چیست، اما من مستند را حقیقتی از یک واقعیت می‌دانم. واقعیتی که می‌شود با زبان‌های مختلف بیانش کرد، اما نباید خارج از حقیقت باشد یا به‌گونه‌ای گفته شود که حقیقتی را از بین ببرد و تصویر دروغینی بسازد.
اگرچه تمایل بسیاری به مستندسازی دارم، اما همیشه به این فکر می‌کنم که در مواجهه با یک مسئله تاریخی باید چه رفتاری داشته باشم؟ آیا به دلیل گرایشاتی که دارم، می‌توانم بخشی از حقیقت و واقعیتی که پیرامون یک موضوع یا یک شخصیت اتفاق افتاده را نبینم؟ مثلا با شخص ایکس به دلیل مواضع سیاسیش مشکل دارم، اما در نگاه مستند به گذشته او حقایق را طوری جلوه دهم که اقدامات مثبتش نیز منفی جلوه کند؟ آیا می‌توان این نوع کار را «مستند» نامید؟
امسال نیز به روال سال‌های قبل برخی از فیلم‌های جشنواره مستند حقیقت را تماشا کردم. عمده فیلم‌هایی که دیدم تاریخی، سیاسی و پرتره بود. دو مستند از چند مستندی که دیدم به عمد بخش مهمی از تاریخ پیرامون موضوع خود را شرح نمی‌دهند و از قضا همین نگفتن موجب تحریف می‌شود.
آیا می‌توان به سینمای مستند تکیه کرد؟ آیا این نوع مواجهه باعث نمی‌شود من و دیگران در آنچه می‌خواهیم به عنوان مستند و حقیقتی از تاریخ بگوییم، دچار لغزش شویم و آنچه می‌خواهیم را روایت کنیم؟
فکر می‌کنم همان‌قدر که من باید روی این گذاره‌ها فکر کنم، دیگران نیز باید فکر کنند. من به اینکه اگر فرصتش پیش بیاید چه رویکردی باید داشته باشم و دیگران به اینکه ایا قربانی کردن حقیقت را می‌توان #مستند نامید؟
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
مهر ماه سال گذشته، سیاست‌های کلی «انتخابات» توسط رهبر معظم انقلاب و در اجرای بند یک اصل 110 قانون اساسی ابلاغ شد.
متن سیاست‌های کلی انتخابات مفصل است و می‌توان آن را از طریق لینکی که در ادامه قرار می‌گیرد، مطالعه کرد، اما برخی بندهای این سیاست‌های انتخاباتی خطاب به شورای نگهبان است که اتفاقا این روزها بیشتر مورد توجه و سوال قرار گرفته است و به نظر می‌رسد اگر آن سیاست‌ها اجرایی شده بود، شبهات و سوالات امروز پیرامون عملکرد شورا در احراز و عدم احراز صلاحیت نامزدها پیش نمی‌آمد.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
✅ بر فراز «ستیغ اره‌ای»
✏️ یادداشتی درباره‌ی فیلم Hacksaw Ridge ساخته‌ی مل گیبسون
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
«فروشنده» آقای «فرهادی» برنده جایزه اسکار خارجی زبان شد و بعضی از هم‌وطنان از این مسئله خوشحال شدند، اما طبیعتا بنده نه‌تنها خوشحال نیستم که غمگین هم هستم و شاید به زعم دوستان خیلی احساس «دلواپسی» هم دارم.
ایراد کار از آقای فرهادی نیست. او می‌تواند با پول امیر قطر یا امیر هر کشور منطقه، حتی خود پادشاه عربستان فیلم بسازد. او در ساختن فیلم نئورئالیستی بی‌تعارف کارگردان خوبی است. می‌داند چگونه کارگردانی کند، چگونه تعلیق ایجاد کرده و چطور از بازیگران خود بازی خیلی خوبی بگیرد. پس این نقطه‌ی قوت اوست.
برای فیلم نئورئالیستی ساختن نیز یک کارگردان باید بداند چگونه در یک آپارتمان فیلم بسازد. در یک فضای تاریک قاب بگیرد و از هیچ لوکیشن و نمای بدیعی استفاده نکند.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
⭕️ یکی بر سر شاخ، بن می‌برید
آنها که فیلم Camp X_Ray را دیده باشند، یادشان هست که «علی» زندانی شیعه‌ای بود که به دلیل اتهام در مسئله‌ی 11 سپتامبر دستگیر شده و به گوانتانامو فرستاده شد.
قصد تحلیل و نقد فیلم ندارم، اما فقط می‌خواهم دوباره به شخصیت علی با بازی «پیمان معادی» نگاه کنیم.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
«ترانه علیدوستی» در واکنش به ممنوعیت صدور ویزا به ایرانی‌ها از سوی دولت ترامپ را نژادپرستانه خواند و اعلام کرد از شرکت در مراسم اسکار به‌خاطر فیلم «فروشنده» آقای «اصغر فرهادی» خودداری میکند.
این ممنوعیت چقدر در زندگی عامه‌ی مردم ایران مهم و موثر است؟
لازم نیست به حوادث 30-40 سال اخیر رجوع کنیم، همین مسائلیکی دو سال گذشته مثل جلوگیری از ورود پول‌های بلوکه شده به ایران، تمدید تحریم‌های جدید، مسئله ایران‌هراسی و تولید فیلم‌های سینمایی علیه کشور ما را با دستور جدید ترامپ مقایسه کنیم و ببینیم کدام یک بیشتر به ضرر مردم، کشور ما و شایسته‌ی موضع‌گیری است.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
درگذشت آقای هاشمی رفسنجانی همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، حواشی زیادی داشت. البته نه به آن اندازه که فکر می‌کردم، اما از شبکه‌های اجتماعی تا تلویزیون همه درگیر این حاشیه بودند.
صدا و سیما هم مثل همیشه نقش مهمی داشت که از یک سو هم می‌توان گفت موفق بود و هم از سوی دیگر می‌توان گفت که بسیار بد عمل کرد. عملکرد صدا و سیما هم ربطی به این برحه‌ی زمانی ندارد. به #مدیریت سازمان، نوع تفکر ایشان و سیستمی برمی‌گردد که مثل اغلب سازمان‌ها و اداره‌های کشور اسما اسلامی و انقلابی است، اما رسما و در منش فکری جای دیگری سیر میکند.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
مطلب حاضر، نوشته‌ای است از بنده که در سایت «هنر ولایی» منتشر شده است و فقط دو سه کلمه را ویرایش کردم.
«زندگی سید مرتضی آوینی به روایت علی شعبانی»
فیلم با این جمله آغاز می‌شود و تا انتها، صادقانه‌ترین جمله‌ای است که شنیده یا می‌خوانیم. سازنده‌ی فیلم در مصاحبه‌ی خود با روزنامه «صبا» نیز با همین صداقت می‌گوید: «من این فیلم را برای دهه‌ی 90 ساختم».
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
این متن را ابتدا در سایت «هنر ولایی» نوشتم و بعد آن را در وبلاگم بازنشر می‌کنم.
یادداشتی درباره‌ی مستند «آن دو» ساخته «ماجد نیسی» که در جشنواره‌ی حقیقت نیز برنده جایزه شد.
عکاسی ایرانی و فیلم‌برداری عراقی که در زمان اشغال خرمشهر هر دو در این شهر بودند، بعد از سال‌ها دوباره یک‌دیگر را در خرمشهر ملاقات کرده و خاطرات دوران اشغال شهر را مرور می‌کنند. «آن دو» ساخته‌ی «ماجد نیسی» روایت‌گر داستانی است که به خودی خود جذاب است.
مرور خاطرات «محسن راستانی» و دوست عراقیش بیشتر یک خاطره‌بازی شخصی است، تا نمودی از واقعه‌ی هولناک اشغال خرمشهر. در مرور این وقایع، فیلم‌ساز عراقی خاطرات خود از نحوه‌ی اشغال شهر و چگونگی تصویربرداری از این ماجرا را بیان میکند و عکاس ایرانی نیز بیشتر به دنبال خاطرات دوران جوانی و نوجوانی خود است. البته مرور این خاطرات، نگاهی به اشغال شهر، تلخی‌های آن و از دست رفتن عزیزان نیز می‌شود.
