به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

کلیپی رو در خصوص سربازان ایرانی درست کردم، منتها فیلم زیادی ازشون نیست و طبیعتا بهتر از این نمی‌شد.

به امید آزادی‌شون.

 

کلیپ سین اول: سرباز

رابطه‌ی دولت یازدهم با رهبری

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

اگر نگوییم مهم‌ترین وظیفه‌ی دولت‌ها و مسئولین در کشور همراهی عملی با فرامین و بیانات رهبر معظم انقلاب است، به جرات می‌توان این امر را یکی از نکات مهم در حیطه‌ی امور مسئولیت‌پذیری سران در جمهوری اسلامی ایران دانست.

انقلاب رنگی اوکراین و حکایت افتاب یزد

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر.

 

حلقه‌ی کیان، محسن آرمین، روزنامه‌های زنجیره‌ای، اکبر گنجی، کارگزاران، تاج زاده، قبض و بسط تئوریک شریعت، دموکراسی، عبدالکریم سروش، روشنفکری دینی، محمدمجتهد شبستری، شمس الواعظین، نشریه زنان، حقوق بشر، اصلاحات، سعید حجاریان، محسن کدیور، بهاءالدین خرمشاهی، روزنامه سلام، محمد موسوی خویینی‌ها، روزنامه سلام و ...

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در کلام امام صادق علیه‌السلام

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

خلاد بن صفار می گوید:

«سئل عن ابوعبدالله علیه‌السلام:

«هل ولد القائم علیه‌السلام؟

فقال: لا ولو ادرکته لخدمته ایام حیاتی

از امام صادق علیه‌السلام سؤال شد:

آیا قائم به دنیا آمده است؟

حضرت فرمودند: خیر!

اگر او را درک کردم در ایام زندگانیم خدمتگذار او خواهم بود.»

بحارالانوار جلد 34، صفحه 245، حدیث 23- غیبه نعمانی صفحه 245

ماهیت سینما

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

آیا سینما ماهیتا الهی است؟ یا ماهیتی شیطانی دارد؟

ممکن است این اولین سوالی باشد که در مواجهه‌ی با سینما در ذهن ما شکل گرفته باشد. این سوال خصوصا در ذهن امت حزب‌الله بیشتر شکل می‌گیرد که آیا می‌توان سینمای دینی داشت یا سینما ابزاری است منحصرا شیطانی و ساخته‌ی دست شیطان اکبر.

اگر سینما را یک رسانه در نظر بگیریم، جهان تکنولوژیک غرب که بنیان‌گرفته از تفکرات مک‌لوهان است، رسانه را نیز یک پیام می‌داند. پس رسانه خلاصه‌ی یک پیام است و این پیام هر چیزی است که سینما قصد دارد به مخاطب خود القا کند.

اگر نگوییم وحی به پیامبران خود نوعی از پیام است، ید بیضای حضرت موسی علیه‌السلام که در آن عجایب جهان نمایان می‌شد و خصوصا محاریبُ التماثیل حضرت سلیمان علیه‌السلام همان چیزی است که نوعِ تکنولوژیک آن در قرن بیست،‌سینما نام گرفته است.

محاریب التماثیل حضرت سلیمان علیه‌السلام را نیز می‌توان در نوع خود به سینمایی تشبیه کرد که بیننده‌ی او با دیدنش به عظمت بیشتر جهان ساخته‌ی پروردگار و درک بیشتر ماهیت اشیاء، انسان‌ها و تاریخچه‌ی آدمی آشنا گردد و پیامِ سینمای حضرت سلیمان، بنیان گرفته از عقل دینی و معرفتی است.

مذاکره خوب یا بد؟ قسمت چهارم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

در ادامه سه مطلب پیشین، در خصوص مذاکرات هسته‌ای صحبت خواهیم کرد.

مذاکره خوب یا بد؛ قسمت سوم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

در نوشته پیشین در خصوص استفاده از لغات خاص صحبت کردیم. لغاتی که به نظر می‌رسد با زیرکی طرف مقابل اتخاذ شده باشد.

در این نوشته قصد داریم به بررسی مسائلی مانند لغات موجود در مذاکرات و برداشت‌هایی که می‌توان از این واژگان کرد بپردازیم.

مذاکره خوب یا بد؟ قسمت دوم

به نام خداوند بخشایشگر.

آنچه خواهید خواند حاصل تحقیق نویسنده وبلاگ پس از مطالعه بیش از 200 صفحه کتاب، متن مذاکره انگلیسی و ترجمه‌ی آن، سخنرانی موافقان و مخالفان در این زمینه و تحقیقات شخصی است.

مذاکره؛ خوب یا بد؟

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر.

 

برخلاف آنچه بسیاری می‌پندارند، مذاکره جمهوی اسلامی ایران با گروه 5+1 امری عقلانی و منطقی است و البته مراد اینجانب از بیان این مطلب این است که با حضور در میز مذاکره و هوشمندی تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی، می‌شود دستاوردهای رسانه‌ای زیادی برای جهان کسب کرد.

به نظر نگارنده، مذاکره فرصتی برای حرکت کشور در زمانی است که تحریم‌ها از یک‌سو، به حاشیه رفتن دولت دهم و عدم تمرکز بر روی اقتصاد کشور و ایجاد اختلال توسط مخالفین دولت پیشین (دولت دهم) از سوی دیگر، توان اقتصادی کشور را دچار ضعف شدید قرار داده و تورم بر زندگی مردم غلبه پیدا کرده است.

امری که توسط تیم مذاکره کننده پیشین در آخرین مذاکرات یعنی بغداد، آلماآتی1 و آلماآتی2 نیز در حال پیگیری بود.

در زمینه‌ی انعکاس رسانه‌ای هم می‌توان در صورت عدم توافق 5+1، به جامعه جهانی اینطور گفت که این اتحادیه اروپا و ایالات متحده است که نمی‌گذارد جمهوری اسلامی ایران در زمینه‌ی هسته‌ای شدن و برداشته شدن تحریم، گامی بردارد.

روی کار آمدن دولت یازدهم فرصتی برای مذاکره‌ای است که هم با خرید زمان از طرف مقابل، وضعیت اقتصادی را بهبود دهد و هم در مذاکره برد-برد کشور را در ضعف سیاسی قرار ندهد.

در این میان دو دیدگاه فکری وجود دارد. 

دیدگاه اول که هرگونه توافق با دشمن به هر شکل، شیوه و روشی را نادرست می‌دانند.

دیدگاه دوم که معتقدند توافق با دشمن اگر به شکل درست و با حفظ اصول انقلاب اسلامی انجام شود، مانعی ندارد.

هرچند در این میان هستند منورالفکرانی که جامه غرب‌زدگی به تن کرده‌اند و هرگونه دست دوستی با دشمن را می‌پذیرند، اما از آنجا که این گروه جایی در بین امت انقلابی ندارند، به دیدگاه ایشان نگاهی نخواهیم داشت.

اگر از ما بپرسند آیا «صلح» یا «توافق» با دشمن امری درست است یا خیر چه جوابی بدهیم؟

ایا باید گفت مبارزه همیشه در عاشورا نمود پیدا کرده است و بس؟ یا بگوییم مبارزه یعنی عدم توافق با دشمن برای همیشه؟

انقلاب به ما آموخت شاید جنگ خاتمه خاتمه یافته باشد، اما مبارزه ادامه دارد و تا زمانی که ظلم و استکبار هست، مبارزه نیز هست.

اما نظر نگارنده در این خصوص این است که با توجه به زمان و موقعیت‌های مختلف، باید نظرات متفاوتی را اتخاذ کرد و بدیهی است در زمان پیشنهاد مذاکرات که در ابتدا از سوی دولت دهم نیز مطرح شده بود، امری عقلانی و درست به حساب می‌آمد.

امیرمومنان علی علیه‌السلام در نامه 53 نهج‌البلاغه در این‌باره صحبت کرده‌اند و فرمودند:

«هرگز از صلحی که دشمنت تو را به آن خواند و خشنودی خدا در آن باشد روی مپیچ، زیرا صلح مایه آسایش سپاهیان و راحتی از غم ها و امنیت شهرهایت است.»

.

اما آنچه مسلم است، این است که مذاکره با دشمن می‌بایست در چارچوبی باشد که امروز آن را مذاکره برد-برد می‌خوانیم و اگر کسی بپرسد آیا مذاکره انجام شده توسط مسئولین محترم دولت یازدهم مذاکره برد-برد است، باید بگویم خیر و این خیر از نظر من با نگاهی با احادیث و سخنان رهبری انقلاب نشات گرفته است و ممکن است اشتباه باشد.

در بدترین نگاه به این مذاکرات، اگر بخواهیم آن را شبیه صلح امام حسن مجتبی علیه‌السلام بدانیم، در اولین بند از متن آمده است حسن بن علی علیه‌السلام حکومت را به معاویه واگذار می‌نماید، مشروط به آنکه معاویه طبق دستور قرآن مجید و روش پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم رفتار کند.

و بعد در پنج بند مختلف، امام مجتبی شروطی را برای معاویه می‌گذارد تا معاویه بدان عمل کند.

اگر نگوییم مسئولین انقلاب اسلامی می‌بایست شروطی را برای طرف مقابل بگذارند، حداقل می‌توان گفت آنچه در توافق ایران و گروه مقابل بوده است باید مساوی و برابر می‌بود.

 

اما اگر بخواهیم طبق بیانات رهبر انقلاب، وضعیت کنونی را بدر و خیبر بدانیم، آیا محتوای این مذاکره، عقلانی و منطقی به نظر می‌رسد؟

این سوالی است که در نوشته بعدی پیرامون آن صحبت خواهیم کرد و به صورت جزئی‌تر در خصوص محتوای مذاکرات جمهوری اسلامی ایران با گروه 5+1 صحبت خواهیم کرد.

 

شروعی با NucLeader

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

عبارت «Nucleader» توسط بنده ایجاد شده و صحت ساختار آن توسط یکی از اساتید آمریکایی و توسط یک زبان‌شناس ایرانی تایید شد.
«Nucleader» یا همان رهبر اتمی از آن جهت ساخته شد که به نظرم غرب با بهانه‌های مختلف مانند بمب اتمی،
فعالیت هسته‌ای و ... به دنبال تضعیف رهبری است و در مقابل ما بارها اعلام کردیم بمب اتمی نداریم.
به نظرم آنچه موجب قوت ماست، مردم و «رهبری» است که من از ایشان به عنوان Nucleader یاد کردم.
و به جای «nuclear weapon» نیز از واژه «nucleader weapon» استفاده کردم. یعنی سلاح اتمی رهبر.
مراد من از این عبارت این بود که سلاح اتمی رهبری، «مردم» در نظام انقلاب اسلامی است.

 

اما آنچه باید گفت این است که در این وبلاگ قرار نیست فقط سیاسی بنویسم، بلکه قصد دارم در خصوص موضوعات مختلفی در زمینه‌های نظامی، سیاسی، اعتقادی و ادیان و در زمینه هنر بنویسم.

با امید به نگاه بیکران حضرت حق و حضور دلگرم کننده شما بزرگواران