پس از خرمشهر

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 پس از خرمشهر

|یادداشتی درباره مستند «جام زهر» تولید بی‌بی‌سی فارسی|

 

«چرا بعد از خرمشهر جنگ را ادامه دادیم و آتش‌بس را نپذیرفتیم؟»؛ این مهم‌ترین سوالی است که درباره جنگ هشت ساله ایران و عراق پرسیده می‌شود و از قضا مهمترین رکن مستند جدید بی‌بی‌سی فارسی یعنی «جام زهر؛ فرصت‌های از دست رفته ایران در جنگ» ساخته «امید فراستی» است. 
مستند جدید بی‌بی‌سی چند ویژگی شاخص دارد؛ اول آنکه برآمده از یک دید نیهیلیستی تمام عیار است که طبیعتا هیچ جایگاهی برای خدا و مسائل دینی و اعتقادی قائل نیست، دوم آنکه دیدی غیر هرمونوتیک دارد، سوم اینکه مثل روال همیشه بی‌بی‌سی حرف را نیم‌خورده کرده و نصفه می‌گوید و نهایتا اینکه با وجود ضعف‌هایش، مستند تأثیرگذاری بر مخاطب است.

و اما جولیا پطرس!

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

مدت‌ها از زمانی که نام «جولیا پطرس» و «احبائی» معروفش در فضای مجازی و خصوصا بین انقلابی‌ها معروف شده می‌گذرد. برخلاف فلان روزنامه‌نویس که به هر بهانه‌ای #احبائی پخش می‌کند و یا بهمان روحانی که آب و هوای لبنان به مذاقش ساخته و دوست دارد همه‌جا و همه چیز را با سنجه «لبنان» ببیند و مثلا حجاب و فرهنگ و اخلاق ما را به قول خودش لبنانی کند، خیلی نه تمایلی به صحبت درباره جولیا پطرس و پخش‌آثارش داشته‌ام و نه خیلی همه‌جا را لبنان دیده‌ام. والا می‌شد کارهای زیادی در این زمینه انجام داد که دوستان هم از آن لذت ببرند!

جولیا پطرس نه با أحبائی، که با یکی از آهنگهایش در دهه 80 میلادی که تمایلی به بردن نامش ندارم، خود را به عنوان خواننده به قول ما محور مقاومت معرفی کرده و با آهنگ‌های متعدد در این سه دهه فعالیت هنریش، ثابت کرده که حمایتش از مسئله فلسطین، مقاومت لبنان و سوریه احساسی و جوزده نیست. 
حالا و پنج روز مانده به کنسرت جدیدش در شهر صور لبنان، خیلی‌ از لبنانی‌ها منتظرند یک‌بار دیگر روح مقاومت، پایداری و اعتماد به نفسشان را در یک کنسرت موسیقی بالا ببرند و به تعبیری نفسشان از عزت نفسی که دارند حال بیاید.

پدیده‌ای به نام «حاج آقا زائری»

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

نمی‌دانم برای چندمین بار است می‌گویم که برخلاف خیلی از هم‌طیف‌هایم آقای «محمدرضا زائری» را دوست داشته‌ام و از نوجوانی با نوشته‌های ایشان در مجلات و در جوانی با کتاب‌هایشان خو گرفته‌ام، اما گمان می‌کنم لازم باشد در این مطلب کمی درباره #پدیده_زائری بنویسم.
به زعم بنده برادر عزیز آقای زائری تا وقتی دست به قلم بود و کتاب می‌نوشت، تحلیل‌های خوبی ارائه می‌کرد و حتی اگر کسی مخالف نظر او هم بود، در شیوه تحلیل و نظریه‌های او تأمل می‌کرد. زائری کتاب‌ها، زائری اثبات و تعریف یک مسئله بود و می‌توانست راهکار ارائه دهد، اما از روزی که زائری کتاب‌نویس به شبکه‌های اجتماعی آمده، نتوانسته خود را از آفات این فضا نجات دهد.
زائری دنیای مجازی از اساس با زائری دنیای کتاب و مجله تفاوت دارد. او دیگر توانایی اثبات یک مسئله و یا راهکار دادن در یک زمینه را ندارد و مدام زیر میز می‌زند. در بهترین حالت منتقد است و فقط بلد است نقد کند. از اختلاس و فتنه 88 تا رقص فلانی و کلیپ بهمانی همه را به حجاب می‌چسباند و تکه‌ای به سیاست‌های نظام می‌اندازد و می‌گذرد.