یار دوازدهم جبهه غربی عربی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

«علی یونسی» حقیقتا مظهر یار دوازدهم حریف است. مصداق بارز آن لطیفه که می‌گفت: «بازیکنای حریف رو ول کن فلانی رو بچسب.»

من صحبت‌های علی یونسی را جاهلانه نمی‌پندارم. یعنی از این نظر که بخواهیم بگوییم ایشان سهوا این حرف را زده. خیر بنده به این حرف معتقد نیستم و برعکس معتقدم این صحبت‌ها کاملا برنامه‌ریزی شده است و اگر کسی واقعا گمان می‌کند که صحبت اخیر یونسی سهوی بوده، الفبای سیاست را نمی‌داند.

این صحبت‌ها بسیاری از پنبه‌های ریسیده شده ما در غرب آسیا را رشته کرده و نه تنها صدای مخالفان ایران در عراق را درآورده، که کم کم صدای کسانی مثل آیت‌الله سیستانی هم درخواهد آمد و چه بسا که درآمده باشد.

روزی نو، روزگاری نو

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

​بهاران از کجاست که روح روییدن و سبزشدن، ناگاه در تن خاک مرده پیدا می‌آید؟ و از کجاست که روح شکفتن، ناگاه از تن چوب خشک، چندین برگ‌های سبز و شکوفه‌های سفید و آبی و زرد و سرخ برمی‌آورد؟

بهاران رازدار رستاخیز پس از مرگ است و قبرستان‌ها، مزارعی هستند که در آنها، بذر مردگان افشانده‌اند و جسم تا نمیرد، کجا رستاخیز پذیرد؟

با بهاران، روزی نو می‌رسد و ما همچنان چشم‌به‌راه روزگاری نو. اکنون که جهان و جهانیان مرده‌اند، آیا وقت آن نرسیده است که مسیحای موعود سر رسد؟ و یحیی الأرض بعد موتها... 

 

 

شهید سید مرتضی آوینی

قوه غذائیه

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

برای بسیاری سخن گفتن با قوه قضائیه دشوار است و طبیعتا برای من نیز. درافتادن با این قوه، حکم بازی با دم شیر دارد. البته اینجانب پیشترها، این قوه را شیر بی‌یال و اشکم می‌دانستم و این روزها با پیگیری‌ها و جدیتی که از سوی روسای این قوه می‌بینم گمانم به شیر بودن قوه قضائیه بیشتر می‌شود. بر خود نیز واجب می‌دانم که از تدابیر مسئولین این قوه خصوصا آقای محسنی اژه‌ای قدردانی کنم، اما آنچه مراد نگارنده است، مطلبی در نقد اقدامات قوه قضائیه است و از همین رو من عنوان «قوه غذائیه» را انتخاب کرده ام.

شعبان بی‌مخ‌های انقلاب!

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

پیش‌ترها، وقتی می‌شنیدیم یکی از سیاسیون در جایی مورد حمله قرار گرفته است، تکلیف مشخصی داشتیم. دهه هفتاد را می‌گویم.

آن دوره منش اصلاح طلبی، منش خودزنی به سبک سینمارکس آبادان بود. یک عده لباس یقه دیپلمات می‌پوشیدند، سوار موتور می‌شدند و بعد هم یک سری ماجرا بوجود می‌آمد. رسانه‌ها هم عمدتا از لفظ «لباس شخصی‌ها» استفاده می‌کردند. 

لفظ لباس شخصی‌ها کنایه به بچه بسیجی‌ها بود و با گذشت دو دهه از آن دوران، هنوز هم روزنامه‌های اصلاحات از این لفظ قدیمی و نخ‌نما استفاده می‌کنند.

لباس شخصی‌ها به فلان‌جا حمله کردند و اموال را تخریب کردند، یا سوءقصد به جان بهمانی را داشتند و یا نهایتا به فلان آدم سیاسی حمله کردند.

تکلیف ما در دهه 70 خیلی روشن بود. اصلاحات خودزنی ‌می‌کرد و اصول‌گراها که آن دوران بیشتر «راستی‌» شناخته می‌شدند نیز منش خاصی داشتند. تلویحا همه می‌دانستند که  آن یقه سفیدِ شلوار پارچه‌ای پوش هم عامل کیست و هدف از این کارها چیست. «شعبان بی‌مخ»ها عده‌ای از طیفی در می‌آمدند که داعیه‌ی روشنفکری داشتند. همان‌ها که هنوز هم در دانشگاه‌ها شعار «زنده باد مخالف من» می‌دهند و مخالفان خودشان را «داعش» خطاب می‌کنند.

دست ما با قلم سازگارتر است

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

دست ما با قلم سازگارتر است تا با تفنگ، اما آنجا که شیطان و اولیای او با تفنگ بر جهان و جهانیان حاکمیت یافته‌اند، ما را چاره‌ای دیگر نیست مگر آنکه تفنگ بر داریم و از حق و عدالت و مظلومین دفاع کنیم.
و اکنون که کار را به کارزار کشانده‌اند، چه کسی دلاورتر از یاران کربلایی امام عشق؟
آنان را پروای مرگ نیست و دل و دیدگانشان را جز رضایت حق چیزی پر نخواهد کرد، و چه پروایی، آنجا که ملک جاودان بهشت رضوان حق میراث متقین است؟
«یا لیتنا کنا معکم» را به زبان گفتی، اکنون به پای دل نیز بگو، که تا پای در میدان ننهی دعایت مستجاب نمی‌شود.
چه سهل است با زبان «یا لیتنا کنا معکم» گفتن و چه سخت است تا پای جان در رکاب حسین ایستادن.
ای دل، صحرای بلا به وسعت تاریخ است و تا مؤ‌منین را به بلایی کربلایی نیازمایند، رها نمی‌کنند.
می‌انگاری که با یک زبان در دهان گرداندن که «یا لیتنا کنا معکم»، تو را واگذارند تا در صف اصحاب عاشورایی امام عشق محشور شوی؟
زنهار که رسم دهر بر این نیست؛ دهر بر محور حق و عدل می‌چرخد و تا تو کربلایی نشوی، تا سلاح در کف نگیری و پای در میدان ننهی و بر غربت و مظلومیت و جراحت و درد و سختی و شدت و اسارت صبر نورزی، تو را به خیل عاشوراییان نمی‌پذیرند.
یاران حقیقی حسین این دلاورانند، نه آن که در خانه‌ی عافیت نشسته است و به زبان زیارت عاشورا می‌خواند.

 

 

سید مرتضی آوینی

آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

آمریکا هیچ غلطى نمیتواند بکند.

این غلطى که نمیتوانند بکنند، فقط غلط نظامى نیست، به‌معناى جامع کلمه هیچ غلطى نمیتوانند بکنند.

 

 

امام خامنه‌ای- ۱۳۹۳/۰۲/۲۳ | بیانات در دیدار مردم استان ایلام در سالروز ولادت امیرالمؤمنین علیه‌السلام

 

سینمای متعهد

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

«بعضی کسان می‌گویند در هنر متعهد، کلمه‌ی اول با کلمه‌ی دوم تناقض دارد. هنر، یعنی آن چیزی که مبتنی بر تخیل آزاد انسان است و متعهد، یعنی زنجیر شده؛ این دو چگونه با هم می‌سازد!؟ این یک تصور است؛ البته تصور درستی نیست.

بحث مسئولیت و تعهد هنرمند، قبل از هنرمند بودن او به انسان بودن او برمی‌گردد. بالأخره یک هنرمند قبل از این‌که یک هنرمند باشد، یک انسان است. انسان که نمی‌تواند مسئول نباشد. اولین مسئولیتِ انسان در مقابل انسان‌هاست. اگرچه انسان در مقابل طبیعت و زمین و آسمان هم تعهد دارد، اما مسئولیت بزرگ او در قبال انسان‌هاست.»

حضرت آقا:- 1 مرداد 1380

 

 

 

نامه امام به میرحسین موسوی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای موسوی، نخست‏وزیر محترم

نامۀ استعفای شما باعث تعجب شد. حق این بود که اگر تصمیم بدین کار داشتید، لااقل من و یا مسئولین رده بالای نظام را در جریان می‏گذاشتید.

در زمانی که مردم حزب‏‌اللّه‏ برای یاری اسلام فرزندان خود را به قربانگاه می‏برند چه وقت گله و استعفا است. شما در سنگر نخست‏وزیری، در چهارچوب اسلام و قانون اساسی، به خدمت خود ادامه دهید. در صورتی که نسبت به بعضی از وزرا به توافق نمی‏رسید، چون گذشته عمل می‏شود. این حق قانونی مجلس است که به هر وزیری که مایل بود رأی دهد.

تعزیرات از این پس در اختیار مجمع تشخیص مصلحت است، که اگر صلاح بداند به هر میزان که مایل باشد در اختیار دولت قرار خواهد داد. همه باید به خدا پناه بریم؛ و در مواقع عصبانیت دست به کارهایی نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند. مردم ما ازاینگونه مسائل در طول انقلاب زیاد دیده‏اند، این حرکات هیچ تأثیری در خطوط اصیل و اساسی انقلاب اسلامی ایران نخواهد داشت. از آنجا که من به شما علاقه‏مندم، ان‏شاءاللّه‏ عندالملاقات مسائلی است که گوشزد می‏نمایم. والسلام.

15/6/67-روح اللّه‏ الموسوی الخمینی

 

خفه بشیم؟

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

آقا فکری بکنید برای این مملکت؛ فکری بکنید برای این ملت. هی قرض روی‌ قرض بیاورید؟! هی نوکر بشوید! البته دلارْ نوکری هم هست!

دلارها را شما می‌خواهید استفاده کنید، نوکریش را ما بکنیم! اگر ما زیر اتومبیل رفتیم، کسی حق ندارد به امریکایی‌ها بگوید بالای چشمت ابرو! لکن شماها استفاده‌اش را بکنید؛ مطلب اینطور است. نباید گفت اینها را؟ آن آقایانی که می‌گویند که باید خفه شد، اینجا هم باید خفه شد؟ اینجا هم خفه بشویم؟ ما را بفروشند و خفه بشویم؟! قرآن ما را بفروشند و خفه بشویم؟

والله، گناهکار است کسی که داد نزند؛ والله، مرتکب کبیره است کسی که فریاد نکند.

 

صحیفه نور-جلد یک-صفحه 420