کودتای 28 مرداد

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

«کودتای 28 مرداد» یکی از حوادث مهم در تاریخ معاصر کشور ما است، زیرا این رخداد هم ملی شدن صنعت نفت را زمین زد، هم وفاق اجتماعی و اتحاد بین اقشار مختلفی که به رهبری آیت‌الله کاشانی و دکتر مصدق کنار هم ایستاده بودند را درهم شکست و از همه مهم‌تر زمینه‌ی ورود ایالات متحده‌ی آمریکا به ایران و استعمار این کشور را را فراهم کرد.

کودتای 28 مرداد مهم است، چون 25 سال با وقوع انقلاب اسلامی فاصله دارد. آمریکا و انگلیس زمانی در امور داخلی ایران دخالت رسمی می‌کنند که حتی جرقه‌های نهضت انقلابی امام خمینی نیز زده نشده است. کشورهای استعماری با براندازی دولت قانونی ایران، سهم نفتی خود از منابع ایران را رسمیت می‌بخشند و حکومت شاه هم هیچ اختیاری از خود ندارد.

درباره‌ی وقایع این کودتا و پیشینه و پسینه‌های آن کتاب‌های متعدد و خوبی نوشته شده است. 28 مرداد می‌توانست موضوع فیلم‌های بسیاری در سینمای ایران باشد و مثلا جشنواره‌ی فجر هر سال، یک فیلم با این موضوع داشته باشد. نکته‌ی دیگری که درباره‌ی این کودتا باید گفت، خارج شدن پرونده‌های مربوط به کودتا از حالت محرمانه در سازمان CIA است. مسئله‌ای که سال قبل اتفاق افتاد و حتی در مناظره‌های انتخاباتی پیشین آمریکا موضوع مناظره‌ی «هیلاری کلینتون» و «برنی سندرز» شد.

خلاصه‌ای از وقایع مربوط به کودتای 28 مرداد را شرح خواهیم داد و بعد به معرفی چند کتاب در این باره می‌پردازیم.

انصار حزب‌الله؛ مسعود سلطان‌پور، شرکت نفت، مهدی هاشمی و...

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

مطلب زیر صرفا یک تحقیق درباره‌ی «انصار حزب‌الله» است. نه مقاله محسوب می‌شود و نه هیچ چیز دیگر. یک سری تحقیق درباره‌ی این گروه است که به نظرم هر بار که بحث مهمی در جامعه مطرح می‌شود، از راه می‌رسد و با بدترین شیوه‌ی ممکن آن را نابود می‌کند.
انصار حزب الله نماینده انقلاب اسلامی و نیروهای انقلابی نیست، اما متاسفانه خود را جا زده و موجب استفاده مخالفین شده است.
در واقع انصار حزب‌الله همیشه از راه می‌رسد، بازی را علیه انقلاب اسلامی می‌کند و بعد دوباره سوار موتورهایش می‌شود و می‌رود.

نمونه‌ی آخرین آن همین ماجرای «جشن حافظ» که از زننده‌ترین شوهای بازیگران ایرانی است که صرفا برای خودبزرگ‌بینی و تفرعن این جماعت برگزار می‌شود و فایده‌ی دیگری ندارد. 
یالثارات هم از راه رسیده و نرسیده با بدترین الفاظ و شیوه‌ی ممکن ماجرا را به‌هم  زد و اگر خود صنف سینماگران هم می‌خواستند این ماجرا را به‌هم بریزند، انقدر خوب نمی‌شد. 

 

«انصار حزب‌الله» دهان گشاد و مغز کوچکی است که در ویترین جامعه جای خود را جای انقلابی‌های معقول و متفکر و مودب گذاشته است و تا وقتی این دهان گشاد را خود انقلابی‌ها خاموش نکنند، اوضاع درست نخواهد شد. خصوصا اینکه این مسائل به پای آن‌ها نوشته می‌شود.

ما در این مطلب تاکید می‌کنیم که فقط سراغ گزاره‌های خاص و خرده اطلاعات رفتیم تا عده‌ای محقق و کاربلد پیدا شوند و سر  این رشته را گرفته و به اصل آن برسند.

 

 

 

درباره برکناری حسین امیرعبداللهیان و چند خبر کوتاه

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

- فروردین ماه سال جاری برخی اعضای لابی نایاک از مقام های وزارت خارجه خواسته بودند نسبت به برکناری حسین امیرعبداللهیان از سمت معاونت این وزارتخانه اقدام کند.
نکته‌ی مهم این درخواست اینجا بود که اعضای این لابی عقیده داشتند در صورت «درگیر شدن ایران در مذاکرات منطقه‌ای»، امیر عبدللهیان گزینه مطلوبی برای دولت روحانی نخواهد بود.

- المانیتور در مطلب روز گذشته‌ی خود اعلام کرده بود که ظریف در دیدارش با وزیر امور خارجه آمریکا در اسلو پایتخت نروژ اعلام کرده است که از اختیارات بیشتری درباره‌ی قضیه سوریه برخوردار است و ایران آماده است در قبال این موضوع انعطاف بیشتری نشان دهد.
- تنها یک روز بعد از انتشار این خبر، وزیر امور خارجه کشورمان «حسین امیر عبداللهیان» معاون عربی_آفریقایی خود را برکنار کرد.

 

مذاکره-موشک

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

اینکه بعضی‌ها بیایند بگویند «فردای دنیا، فردای مذاکره است، فردای موشک نیست»، این حرف اگر از روی ناآگاهی گفته شده باشد، خب ناآگاهی است، اگر از روی آگاهی گفته شده باشد، خیانت است. چطور [چنین چیزی] ممکن است؟ اگرچنانچه نظام جمهوری اسلامی دنبال علم برود، دنبال فنّاوری برود، دنبال مذاکره‌ی سیاسی برود، دنبال کارهای گوناگون تجاری و اقتصادی برود -که همه‌ی اینها لازم است- امّا قدرت دفاعی نداشته باشد، توانایی دفاع کردن نداشته باشد، هر بی‌سَروپایی و [هر] دولت فزرتی کذائی‌ای او را تهدید میکند که اگر فلان کار را نکردید، ما موشک میزنیم؛ خب اگر شما امکان دفاع نداشته باشید، مجبورید عقب‌نشینی کنید.

بیانات در دیدار جمعى از مداحان اهل‌بیت علیهم‌السلام- ۱۳۹۵/۰۱/۱۱

آیا با تحریم حج عربستان فلج می‌شود؟

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

{این نوشته صرفا به مسئله درآمدزایی عربستان از حج جمهوری اسلامی می‌پردازد.}

تجاوز دو پلیس سعودی به دو زائر ایرانی خون همه‌مان را به جوش آورده است و اکثر مردم خواستار شدیدترین برخورد با این مسئله هستند.
نگارنده اعتقاد دارم برخورد با این قضیه باید به دو صورت باشد. یکی شکایت و پیگیری پرونده دو پلیس سعودی و دیگری برخورد وزارت امور خارجه با این کشور.
هرچند شنیده می‌شود برخی از مسئولان وزارت امور خارجه خود را به نشنیدن ماجرا زده و سعی در تکذیب آن دارند، اما این مسئله حیثیت عمومی را جریحه دار کرده و دل همه را به درد آورده و غیرت ایرانی‌ها را به درد آورده است.

وزارت خارجه موظف است سخت‌ترین برخورد را با همسایه سعودی انجام دهد و در صورت تشخیص لزوم تحریم حج توسط دستگاه‌های مربوطه و دارای صلاحیت، این کار عملی شود.

بی‌غیرتی‌های دست‌گاه امور خارجه

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

روز گذشته خبر تجاوز به دو نوجوان ایرانی در جده، خیلی‌ها چون حقیر را ناراحت کرده است. این عمل را اگر تجاوز یه دولت به دولت دیگر تلقی نکنیم باز هم همان‌قدر زننده است، اما جای تعجب نیست که مقامات مسئول، مسئله را تکذیب کرده و زیر میز می‌زنند.

طی یک ماه گذشته، سیاست خارجی جمهوری اسلامی به سبب خزعبلات مشاور رییس جمهور محترم با مشکلات زیادی در سطح منطقه مواجه شده است. از گستاخی‌های همسایه‌ی ترک گرفته تا سخنرانی اخیر حیدر العبادی.
جایی که نیازمند برخورد فوری دستگاه امور خارجه دولت و همچنین شخص رییس جمهور محترم بود، بدون هیچ واکنشی باقی ماند و البته این مسئله ماهیت تفکر دولت یازدهم را بیش از پیش مشخص می‌سازد که در اینجا فرصت بیان این نیست.

در مسئله‌ی گستاخی‌های اردوغان و خصوصا بعد از صحبت‌های او پیرامون حکومت و نماینده‌های مجلس، بسیاری انتظار داشتند که دولت از ورود وی به ایران جلوگیری کند، اما طبق آنچه نگارنده انتظار داشت عمل شد و شخص رییس جمهور از ایشان دعوت رسمی کرد.
در ادامه نیز دولت با آغوش باز پذیرای اوست و قرار نیست اقدامی عملی در خصوص صحبت‌های وی انجام دهد.

بیش از یک سال و نیم از انفجار بمب در سفارت جمهوری اسلامی ایران در بیروت توسط عوامل سعودی می‌گذرد. مسئله‌ای که کوچکترین پیگیری از سوی دولت یازدهم و دستگاه امور خارجه نداشته است.
دستگاه امور خارجه دولت یازدهم عزم خود را برای راستی آزمایی و توافق با دول غربی-عربی جزم کرده و در این بین سایر مسائل سیاست امور خارجه جمهوری اسلامی را فراموش کرده است. به نظر می‌رسد دولت محترم چشم خود را بر هر چه که احتمال خدشه دار شدن روح مذاکرات را تقویت کند، خواهد بست و برخورد قاطع با عربستان سعودی، امری بعید به نظر می‌رسد.

 

شعبان بی‌مخ‌های انقلاب!

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

پیش‌ترها، وقتی می‌شنیدیم یکی از سیاسیون در جایی مورد حمله قرار گرفته است، تکلیف مشخصی داشتیم. دهه هفتاد را می‌گویم.

آن دوره منش اصلاح طلبی، منش خودزنی به سبک سینمارکس آبادان بود. یک عده لباس یقه دیپلمات می‌پوشیدند، سوار موتور می‌شدند و بعد هم یک سری ماجرا بوجود می‌آمد. رسانه‌ها هم عمدتا از لفظ «لباس شخصی‌ها» استفاده می‌کردند. 

لفظ لباس شخصی‌ها کنایه به بچه بسیجی‌ها بود و با گذشت دو دهه از آن دوران، هنوز هم روزنامه‌های اصلاحات از این لفظ قدیمی و نخ‌نما استفاده می‌کنند.

لباس شخصی‌ها به فلان‌جا حمله کردند و اموال را تخریب کردند، یا سوءقصد به جان بهمانی را داشتند و یا نهایتا به فلان آدم سیاسی حمله کردند.

تکلیف ما در دهه 70 خیلی روشن بود. اصلاحات خودزنی ‌می‌کرد و اصول‌گراها که آن دوران بیشتر «راستی‌» شناخته می‌شدند نیز منش خاصی داشتند. تلویحا همه می‌دانستند که  آن یقه سفیدِ شلوار پارچه‌ای پوش هم عامل کیست و هدف از این کارها چیست. «شعبان بی‌مخ»ها عده‌ای از طیفی در می‌آمدند که داعیه‌ی روشنفکری داشتند. همان‌ها که هنوز هم در دانشگاه‌ها شعار «زنده باد مخالف من» می‌دهند و مخالفان خودشان را «داعش» خطاب می‌کنند.

خفه بشیم؟

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

آقا فکری بکنید برای این مملکت؛ فکری بکنید برای این ملت. هی قرض روی‌ قرض بیاورید؟! هی نوکر بشوید! البته دلارْ نوکری هم هست!

دلارها را شما می‌خواهید استفاده کنید، نوکریش را ما بکنیم! اگر ما زیر اتومبیل رفتیم، کسی حق ندارد به امریکایی‌ها بگوید بالای چشمت ابرو! لکن شماها استفاده‌اش را بکنید؛ مطلب اینطور است. نباید گفت اینها را؟ آن آقایانی که می‌گویند که باید خفه شد، اینجا هم باید خفه شد؟ اینجا هم خفه بشویم؟ ما را بفروشند و خفه بشویم؟! قرآن ما را بفروشند و خفه بشویم؟

والله، گناهکار است کسی که داد نزند؛ والله، مرتکب کبیره است کسی که فریاد نکند.

 

صحیفه نور-جلد یک-صفحه 420

 

 

 

طنز سیاسی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

کشورهای جهان برپایه شرکت در پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی (NPT):

     امضا کرده و به تصویب رسیده     ملحق شده یا پذیرفته شده     دولت‌هایی که معاهده را رعایت می‌کنند هرچند خارج از آن هستن (تایوان)     خارج شده (کره شمالی)    دولت‌هایی که این پیمان را امضا نکرده اند. (هند، اسراییل، پاکستان و سودان جنوبی)

 

در مورد تعداد کلاهک‌های 9 دولت جهان، استفاده از کلاهک‌های هسته‌ای و مسائل دیگه بعدا مطلبی می‌نویسم.

طنز تلخی است که ایران هم NPT رو امضا کرده، هم تعداد کلاهک‌های هسته‌ایش 0 هست و هم مورد فشار از سوی کشورهایی که هم استفاده کردند و هم کلاهک هسته‌ای دارند و هم دولتی که اصلا امضا نکرده!

 

 

 

 

 

جان کری، غزه و مذاکرات هسته‌ای ایران

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

این یکی خیلی ساده است. حتی قرار نیست تحلیل کنم و چندین خط در مورد مذاکرات هسته‌ای بنویسم.

یک معادله ساده است.

اینجا نوشته: {کامل‌ترش را بخوانید.}

««تونی بلینکن»، معاون مشاور امنیت ملی اوباما گفت: «اسرائیل دوستی بهتر و حمایت‌کننده‌ای قاطع‌تر از کری ندارد.»

 

اینجا هم می‌گوید: {کامل‌ترش را بشنوید}

تلویحا ما در این مذاکرات آخری که مهلت 4 ماهه داده شد، این‌ها را باید تضمین کنیم:

نیاز ایران تنها 2 تا 4 هزار سانتریفیوژ نسل اول است.

190000 سو اورانیوم غنی شده {که رهبر انقلاب برای اولین بار و به صورت کاملا جزئی تعداد آن را گفتند} غیر قابل قبول است.

در صورت عدم توافق، تحریم‌ها تشدید خواهد شد.

احتمال تمدید بیشتر مذاکرات کم است و افزایش تحریم باعث موضع نرم‌تر ایران می‌شود.
 

نتیجه‌ای که من از این حرف‌ها می‌گیرم این است که، آمریکایی با ما مذاکره می‌کند که از شروطش عدم حمایت ما از حماس، سوریه و حزب‌الله است، اما شدیدا پای حمایت اسراییل ایستاده و مقامات عزیز امور خارجه ما هم کاری نمی‌توانند بکنند.

در مقابل این آدم زورگوی قداره بند، باید ایستاد، وادادگی کاری را درست نمی‌کند.

 

 

پی نوشت: تحلیل نگارنده از بیان دقیق نیاز ایران به سانتریفیوژها توسط رهبری این است که خواستند خط قرمز نظام مجددا زیر پا گذاشته نشود!